Հեռագիրը, որին բոլորը արդեն մի քանի օր է ինչ սպասում էին, բերել էին գիշերը:
Ծաղիկը՝ բոսորագույն ու փարթամ, դաշտում կարծես միակն էր:
Աշունը շուկան լցրել է մրգերով ՝ առատ ու բազմատեսակ:
Նրա հիասթափությունը մատնում էին աչքերը՝ թախծոտ ու հուսալքված:
Մի ժպիտ՝ խորհրդավոր ու ամոթխած, թառել էր դեմքին:
Վովա Չոբանյանի բլոգ 