Կանաչապատումը տարածքներն ոչ միայն բնակավայրի արտաքին տեսքը հաճելի դարձնելու առումով են կարևոր, այլև միկրոկլիմայի պահպանման և բարելավման միջոցներ են։ Պատահական չէ, որ ժամանակակից զարգացած քաղաքներում կանաչ շինարարությունը համարվում է թիվ մեկ անելիքը։
Երևանը դեռևս խորհրդային տարիներից աչքի է ընկել օդային ավազանի աղտոտման բարձր մակարդակով, հետևաբար Երևանի բոլոր գլխավոր հատակագծերում հատուկ ուշադրություն է դարձվել կանաչապատման հարցերին։ Ներկայումս Երևան քաղաքում հաշվառված է մթնոլորտային օդի վրա վնասակար ներգործություն ունեցող մի քանի հարյուր կազմակերպություն: Օդի և հողի աղտոտման հիմնական պատճառներից են նաեւ շարունակաբար ավելացող տրանսպորտային միջոցները: Նշված գործոնների ազդեցությամբ է պայմանավորված ածխաթթու գազի մակարդակի շարունակական ավելացումը:
Մայրաքաղաք Երևանում օդի աղտոտվածությունը, բնակլիմայական պայմանները, շինարարության ծավալները, տրանսպորտային միջոցների ավելացումը, կանաչապատ տարածքների ծավալային անբավարարությունը Երևանը դարձրել են էկոլոգիապես խիստ ծանրաբեռնված:
Նշենք նաեւ, որ Երևանի բոլոր վարչական շրջաններում հողերը բնութագրվում են աղտոտման գումարային գործակցի /ԱԳԳ/ բարձր մակարդակով.
Հաշվի առնելով վերը նշված պատկերը, առաջիկա տարիներին պետք է միջոցներ ձեռնարկվեն, որպեսզի մեկ շնչին ընկնող կանաչ զանգվածը ներկայիս 7.6 քմ–ից հասնի մինչև 12.0-12.5 քմ-ի (որոշ հավարկներով էլ մինչև 21 ք/մ-ի ):
Երևան քաղաքի կանաչապատման ներկայիս վիճակը դեռևս բավարար չէ քաղաքի կանաչ տարածքի կազմակերպման համար ներկայացվող ժամանակակից պահանջներին: Ծառերի և թփերի այն տեսականին, որն ընդգրկված է եղել Երևան քաղաքի կանաչապատման մեջ, մեծ մասամբ կազմավորվել է պատահական ձևով և իր մեջ ներառել է քաղաքի պայմանների նկատմամբ ոչ կայուն տեսակներ։ Հետևաբար, կանաչապատման պետք է ընտրել այնպիսի ծառեր և թփեր, որանք հարմար են հենց մեր կլիմային:
Վերջին 8 տարվա ընթացքում Երևանի քաղաքապետարանի ծրագրով իրականացվել են ոռոգման ցանցերի ընդլայնման, նորերի ստեղծման լայնածավալ աշխատանքներ, ինչն իր հերթին նպաստեց կանաչ տարածքների բարելավմանը, վերականգնմանը և ավելացմանը։ Ոռոգման ցանցերի ընդլայնման և նորերի ստեղծման աշխատանքները նախատեսվում է ավարտել մինչև 2025 թվականը։
Ստեղծված նոր ոռոգման ցանցերի և ինտենսիվ ոռոգման շնորհիվ վերականգնվեցին և վերականգնման փուլում են գտնվում նախկինում կանաչապատ մի շարք զանգվածներ։
Չնայած վերջին տարիներին կանաչապատման ոլորտում իրականացված հսկայածավալ աշխատանքներին, այնուամենայնիվ չլուծված են մնում մի շարք խնդիրներ։ Անթրոպոգեն բեռնվածության կտրուկ բարձրացման ներկայիս պայմաններում Երևան քաղաքի կանաչապատման հիմնախնդիրը ստանում է բացառիկ կարևոր սոցիալական, էկոլոգիական ու տնտեսական նշանակություն և պահանջում է լուծման համալիր մոտեցում։
Շատ կարևոր է ոռոգման ցանցի հիմնախնդրի լուծումը, ներկայումս ամբողջ աշխարհում ամենաարդյունավետը համարվում է կաթիլային ոռոգման համակարգը: Հաշվի առնելով մեր երկրի բնակլիմայական պայմանները, կարծում եմ որ մեր երկրի համար դա կլինի ամենաարդյունավետ լուծումը՝ ոռոգման խնդիրը լուծելու համար:
Automated message: You have two new messages. Message number one, received today at 3.45 p.m.
Hi, it’s me. How’s it going? I guess you’re at work and you don’t have your phone on, right? First of all, thank you, THANK YOU for the birthday card and message. I received it this morning. That’s so nice of you. I’m organising a little party for my birthday. It’s nothing very big – only a few of my best and closest friends. That means you too! We’re going to have it at my cousin’s house. She lives in the countryside in a nice big house with a swimming pool. I’d love to see you there. It’s going to be this Friday. I’ll send you the instructions on how to get there later, OK?
Anyway, have fun at work. Don’t work too hard, OK? Talk soon.
Автоматическое сообщение: у вас есть два новых сообщения. Сообщение номер один, полученное сегодня в 15.45.
Привет, это я. Как это дела? Я полагаю, ты на работе и у тебя нет телефона, верно? Прежде всего, спасибо, СПАСИБО за поздравительную открытку и сообщение. Я получил это сегодня утром. Это так мило с твоей стороны. Я организовываю небольшую вечеринку на мой день рождения. Ничего особенного — будут только несколько моих лучших и самых близких друзей. Это значит, что ты тоже! Мы будем праздновать в доме моего кузена. Она живет в сельской местности в хорошем, большом доме с бассейном. Я хотел бы видеть тебя там. Это будет в эту пятницу. Я пришлю тебе инструкцию, как добраться позже, хорошо?
Во всяком случае, получайте удовольствие на работе. Не работай слишком усердно, хорошо? скоро поговорим.
Automated message: You have two new messages. Message number two, received today at 5.15 p.m.
Aw, you’re still not answering your phone! OK, here are the instructions to get to my cousin’s house for the party. Are you going to take your car? If you take the car, drive straight on Forest Road until you get to the motorway. Drive past Brownsville and take exit 13A. That’s 13A. You drive down the road there and turn left. It’s the first big house on the right. OK? If you’re taking a bus, you can get the number 80 to Brownsville. Call me when you get there and somebody can pick you up in a car. I can’t wait. This is going to be so great!
Автоматическое сообщение: у вас есть два новых сообщения. Сообщение номер два, полученное сегодня в 17.15.
Оу, ты все еще не отвечаешь на звонки! Хорошо, вот инструкция, чтобы добраться до дома моего двоюродного брата для вечеринки. Собираешься ли ты ехать на своей машине? Если ты берешь машину, езжайте прямо по Лесной дороге, пока не дойдешь до автомагистрали. Проезжайте мимо Браунсвилла и сверни на выезд 13А. Это 13А. Езжай по дороге туда и поворачивай налево. Это первый большой дом справа. ОК? Если ты приедишь на автобусе, ты можете сесть в автобус номер 80 в Браунсвилл. Позвони мне, когда приедешь, и кто-нибудь может забрать тебя на машине. Я не могу ждать. Это будет так здорово!
TASK 1
Put the sentences in the correct group.
An invitation to a partyAn invitation to a partyAn invitation to a party
Մարդկության պատմությանը բացմաթիվ հասարակարգեր են հայտնի: Այդ համակարգերից ամենաանարդյուտավետը համարվում է ամբողջատիրությունը( տոտոլիտարիզմ): Ամբողջատիրությունը կենտրոնացված կառավարման հրամայավար ձև է, որը կարգավորում է պետական և մասնավոր գործունեության բոլոր կողմերը: Առավել հայտնի ամբողջատիրական ռեժիմներն էին կոմունիստականը ԽՍՀՄ-ում, որը գոյատևեց 70 և ֆաշիստականը Գերմանիայում՝ որը գոյատևեց 12 տարի:
Ամբողջատիրական պետությունը բնորոշվում է ողջ հասարակության մեջ ներթափանցելու, նրա առանձին մասերը համընդհանուր վերահսկողության ենթարկելու և կուսակցական ղեկավարության կողմից պլանավորման ձգտումով: ԽՍՀՄ-ում ամբողջատիրության տնտեսական հիմքը դարձավ սեփականության պետականացումը:
Ամբողջատիրությունը բռնապետի ամբողջական գաղափարախոսությունն է, որը պետք է հարգվի և որին պետք է ենթարկվեն բոլոր մարդիկ պետության մեջ առանց բացառության: Դա ամբողջական վերահսկողությունն է զանգվածային լրատվության բոլոր միջոցների, տնտեսության, քաղաքականության և մասնագիտական գործունեության և նույնիսկ անձնական կյանքի և մարդկանց հոգիների նկատմամբ: Նման բռնապետության պայմաններում մարդու համար տեղ չկա իր անձի, իր իրավունքների և ազատության համար: Ամբողջատիրական պետությունը չի կարող լինել իրավական, այսինքն այնպիսին, որտեղ դատարանը անկախ կլիներ իշխանություններից, իսկ օրենքները իրապես կպաշտպանվեին: Նման պետությունը ուղղակի անկարող է նման համակարգի գոյության պայմաններում: Ձևականորեն օրենքները պաշտպանում էին բոլոր քաղաքացիների իրավունքները, բայց իրականում միայն նրանց, ովքեր չէին ընկնում «ազգի թշնամիների» կամ «ռեյխի թշնամիների» ցուցակի մեջ: Ամբողջատիրական գաղափարախոսության հիմքը «մեկ ընդհանուր մեծ գաղափար»-ն է, որը ներկայացվում է որպես բոլոր խնդիրների լուծման բանալի:
Կարծում եմ, մեղմ ասած, դժվար է ապրել նման համակարգում, որտեղ իշխանությունը պարտադրում է իր ճշմարտությունը և ժողովուրդը պիտի անվերապահորեն հավատար այդ ճշմարտությունը, այլ կարծիք լիներ չէր կարող, դա դիտվում էր որպես այլախոհություն և խստագույնս պատժվում էր: Մարդիկ զուրկ էին այլընտրանքային տեղեկատվական դաշտից , ամբողջ տեղեկատվությունը կենտրոնացված էր 1 ձեռքում և ուղեղների լվացումը այնքան խորն էր ընթանում, որ մարդիկ ակամայից դառնում էին այդ գաղափարների կրողները: Մարդիկ դառնում էին ոչ թե մտածող, այլ պատրաստի գաղափարի կրող: Իմ կարծիքով, մարդիկ ովքեր հիմա մեծ երանությամբ են հիշում այդ ժամանակաշրջանը, կարոտում են իրենց երիտասարդությունը: Մարդիկ ավելի շատ կատարածուներ էին, պետությունը կայացնում էր որոշումներ, իսկ մնացածը դրանք կատարում էր, չկար ինքնուրույն որոշում կայացնելու հնարավորություն և մարդիկ սովորել էին դրան, քանի որ իրենց վրա ոչ մի պատասխանատվություն չէր ընկնում, ինչպես ասում էին, այդպես էլ արվում էր և այդ ամենը պետությունը այնպես գրագետ էր համեմում, որ մարդիկ իրենց կատարածու լինելուց միայն երջանիկ էին : Հասարակության մոտ կար քիչ թե շատ հավասարության զգացում, չկար սոցիալական մեծ տարբերություն, ավելի ճիշտ կարծում եմ, որ այն ժամանակ էլ կար, բայց մարդիկ վախենում էին իրենց ունեցածը ի ցույց դնել: Մարդը ապրում էր ընդհանուր գաղափարների համար, շատ էին հնչում հավասարություն, եղբայրության, արդարության լոզունգները, բայց հիմա երբ ետ հայացք ենք գցում այդ համակարգերի վրա, որպես պատմական իրողություն, փաստում ենք , որ դրանք ոչնչոցնում էին հենց մարդուն:
Բայց այն ժամանակ կային իրողություններ, որոնց վրա աչք փակելը այնքան էլ ճիշտ չի լինի: Օրինակ Խորհրդային Միության տարիներին(70-80ական թթ) սոցիալական ոլորտում քայլեր էին արվում մարդկանց կենսապայամանները բարելավվելու համար: Ապահովված էր կենսական մինիմումը: 1-2% էր կազմում մարդկանց թիվը, որոնք օրվա հացի գումար չունեին: Այսօր պաշտոնական տվյալներով ՀՀ-ում աղքատությունը կազմում է մոտ 30%: Հիմա ամեն ինչ մասնավորի ձեռքին է, եթե գումար ունես կարող ես բնակարան գնել , եթե ոչ, ապա չես կարող: Այն ժամանակ պետությունն էր ապահովվում, պետության ներուժը թույլ էր տալիս դա անել: Կամ մեկ այլ օրինակ, Խորհրդային սահմանադրությունը՝ իր ընտրակարգով թույլ էր տալիս ազգային ժողովի պատգամավորին հետ կանչել, եթե նա իր ընտրողի շահերը չէր արտահայտում, այսօր դա իսպառ վերացել է: Մենք չենք կարող ազդել պատգամավորի վրա , ով օրենքներ է ընդունում, որով մենք ապրելու ենք: Կրթությունը ամբողջովին անվճար էր ի տարբերություն հիմա:
Կրթական կյանքը սովետական Հայաստանում
Խորհրդային Հ-ում կրթությունը կարելի է բաժանել 2 փուլի: Առաջինը ընդգրկում է 1945-1966թթ, իսկ երկրորդը 1966-1980ական թթ-ի վերջը: Փուլերից յուրաքանչյուրն ուներ իր առանձնահատկությունները, եթե առաջին փուլում կրթության կազմակերպումը նպատակաուղղված էր համակարգի վերակառուցմանը և առավել բնորոշ էին քանակական փոփոխությունները ապա երկրորդ փուլում շեշտը դրված էր բովանդակային փոփոխություն ու որակի վրա: Դպրոցների ինքնուրույնությունը սահմանափակված էր կառավարման ծայրահեղ կենտրոնացմամբ,վարչահրամայական մեթոդների կիրառմամբ որի հետևանքով արմատավորվում էր միօրինակությունը և բացառում էր բազմազանությունն ու բազմակարծությունը: Դպրոցական դասագրքերը հիմնականում հաջողված էին, շարադրված էին մատչելի, համակարգված ու տրամաբանված: 1960-ականների սկզբին արդեն Խորհրդային կրթական համակարգը մեծ ճանաչում ու համբավ ուներ ամբողջ աշխարհում: Դրա վառ ապացույցն է մի շարք համաշխարհային ճանաչում ունեցող գիտնականներ, որոնք ապրել ու աշխատել են այդ ժամանակաշրջանում: Ուսանողը դեռ ԲՈՒՀ -ը չավարտած արդեն գիտեր, որ ինքը աշխատելու է այսինչ կամ այնինչ տեղը:
Հիմա այդպես չէ, նախ կրթուրյունը վճարովի է և ԲՈՒՀ—ը ավարտելուց հետո անձը վստահ չէ, որ կկարողանա գտնել իր մասնագիտությամբ աշխատանք: Բայց մյուս կողմից, կրթական համակարգը ազատ է, մասնագիտությունների ընտրանին շատ մեծ, մարդ կարող է կրթություն ստանալ Հայաստանում բայց աշխատանքի անցնել արտասահմանում: Այժմյան սերունդը ձեռքի տակ ունի հսկայական ինֆորմացինոն դաշտ, որտեղ յուրաքանչյուրը կգտնի այն ինչն իրեն հետաքրքիր է: Համացանցի առկայությունը ամբողջովին փոխեց մարդկանց կենսակերպը:
Հանգիստը ԽՍՀՄ-ում
Հանգիստը ԽՍՀՄ-ում կազմակերպվում էր այսպես կոչված Պրոֆմիությունների միջոցով: Աշխատավոր մարդիկ ստանում էիր ուղեգրեր, հանգիստը կազմակերպելու համար, բայց միայն ԽՍՀՄ կազմի մեջ մտնող երկրներում: Հիմա, մարդը հանգիստը կազմակերպում է իր միջոցներով ՝ առանց որևէ սահմանափակման :
Բժշկությունը նույնպես անվճար էր: Այժմ բժշկությունը մեծամասամբ վճարովի է, բայց կարծում եմ որակը անհամեմատ ավելի բարձր է: Չնայած, որ պետությունը ջանքեր է գործադրում, որպեսզի ամեն տարի ավելի շատ մարդ օգտվի Պետպատվերներից:
Ես ուրախ եմ, որ ապրում եմ անկախ, ազատ Հայաստանի Հանրապետությունում, որտեղ յուրաքանչյուր անձ կարող է բարձրաձայնել իր կարծիքը, ունի ազատ ընտրություն հնարավորություն և անսահմանափակ ինֆորմացիոն դաշտ:
Առակը սովերեցնում է , որ անդադար ու անձանձրույթ պետք է աղոթել Աստծուն,ով անտարակույս կլսի իրեն դիմողի աղոթքների ու աղաչանքները այլ ոչ թե անիրավ և անաստված դատավորին , ով լսեց այրի կնոջը միայն նրա համար, որ վերջինս արդեն ձանձրացնում էր իրեն:
Այրին Քրիստոսին թողած՝ ապավինում էր անիրավ դատավորին`իրավունք էր խնդրում մեկ այլ դևից, որպեսզի ձերբազատվի մեկ այլ անիրավի բռնությունից:
Անիրավ տնտեսի առակը
Տանուտերն Աստված է, տնտեսն էլ մարդն է։ Աշխարհի բոլոր բարություններն Աստուծո ունեցվածքն են: Մարդը դրանց տերը չէ, այլ մատակարարող պաշտոնյան: Աստված աշխարհի բարությունները մարդուն է հանձնել, որ այս աշխարհում դրանք օգտագործելով՝ հանդերձյալ աշխարհի համար արդյունք և շահ պատրաստի։ Աշխարհի բարիքները մարդու ձեռքում ժամանակավոր են։ Մի օր դրանք այլևս ձեռքի տակ չպիտի ունենա։ Աստված դրանք հանձնել է, որպեսզի նա որևէ ձևով օգտվի այդ բարիքներից, և երբ դրանք իր ձեռքից պակասեն, այսինքն՝ երբ մարդը մեռնի, իր ապագա կյանքում այս աշխարհի մատակարարությունից օգուտ քազած լինի։ Ուշագրավ է նաև օգուտ քաղելու ձևը։ Երբ տնտեսը մուրհակները փոխել էր տալիս, նա կարող էր օգտվել տարբերության գումարից՝ նույն պահին պարտապաններից պատշաճ մաս ստանալով, բայց տնտեսի նպատակն էր շահել միայն պարտապանների երախտապարտությունը, որպեսզի երբ պաշտոնից ազատվի, նրանց տներում բնակություն և կերակուր գտնի։ Նա ցանկացավ ընկերներ ձեռք բերել՝ մարդկանց լավություն անելով, որ ընկերոջն արած լավությունից մի օր էլ ինքը օգտվեր։ Առակի նպատակն է հասկացնել և ուսուցանել, թե մարդ պարտավոր է ձեռքում եղած աշխարհի բարիքներից ընկերոջը օգուտ հանել, օգնել, նպաստել, ողորմել։
«Աշխարհի որդիները» նրանք են, ովքեր ճարպիկ են ու խորամանկ և բոլոր գործերում իրենց շահն են փնտրում: Իսկ «լույսի որդիները» նրանք են, ովքեր Աստծուն սիրելով և հանդերձյալ կյանքի ձգտելով՝ չեն հոգում երկրավորի մասին, այլ միայն հոգևոր հարստությունն են արժևորում: Սակայն առաջինները նույնպես կարող են փրկվել վերջինների նման, եթե իրենց անօրինությունը գիտակցեն ու ղզջան, եթե իրենց հանցանքները ընդունեն ու խոստովանեն, եթե ապաշխարեն ու փորձեն իրենց մեղքերը քավել` ներելով և ողորմություն անելով, քանզի «աղքատին ողորմություն տվողը փոխ է տալիս Աստծուն»:
Առակների նպատակը
Կարծում եմ, նա այդպես է իրականացնում մարդկանց նկատմամբ Եսայու մարգարեությունը, որ ասում է. «Անդադար կլսեն, բայց չեն հասկանա, շարունակ կնայեն, բայց չեն տեսնի…
Ուշագրավ է, որ Աստծու ներշնչմամբ գրված այդ խոսքերը սաղմոսերգուն ասել էր Հիսուսի ծնվելուց դարեր առաջ։ Ստացվում է, որ իր Որդու երկիր գալուց դեռ հարյուրավոր տարիներ առաջ Աստված որոշել էր, որ նա ուսուցանելու է առակների միջոցով։ Ուրեմն կարելի է ենթադրել, որ Աստված գնահատում է ուսուցանելու այս մեթոդը։
Հիսուսը այնպես է սովորեցնում, որ նրանց համար հեշտ լինի հիշել։ Սովորաբար տպավորիչ օրինակը կամ առակը չի մոռացվում։ ինչպես Հիսուսն ինքն ասաց, առակները օգնում էին զատորոշելու նրանց, ում «սիրտը կարծրացել էր» ճշմարտության հանդեպ: Իսկ ինչպե՞ս էին նրա առակները բացահայտում մարդկանց մղումները։ Որոշ դեպքերում նա միտումնավոր կերպով էր առակներով խոսում, որ մղի իր ունկնդիրներին հարցեր տալու դրանց լիարժեք նշանակությունը հասկանալու համար։ Խոնարհ մարդիկ այդպես էլ անում էին, իսկ հպարտ կամ անտարբեր մարդիկ՝ ոչ: Փաստորեն, առակների միջոցով ճշմարտությունը հայտնի էր դառնում նրանց, ում սիրտը ծարավ էր ճշմարտության, սակայն թաքնված էր մնում նրանցից, ում սիրտը հպարտ էր։ Հիսուսի առակներն ու օրինակները շատ առումներով էին օգտակար։ Դրանք հետաքրքրություն էին առաջացնում մարդկանց մեջ՝ մղելով նրանց լսելու։ Նաև պատկերներ էին ստեղծում մտքում, ինչի շնորհիվ հեշտ էր լինում հասկանալ։
Ժայռի վրա կառուցել տունը
Ժայռը հենց Ինքը` Հիսուս Քրիստոսն է, իսկ ավազը` այս աշխարհը: Եթե քո կյանքը կառուցում ես այս աշխարհի վրա, ինչ-որ կառուցել ես, վաղ թե ուշ փլվելու է:
Մենք պետք է իմաստուն լինենք, եւ մեր կյանքը կառուցենք Հիսուս Քրիստոսի վրա, այսինքն` ապրենք Նրա Խոսքի համաձայն: Այդ ժամանակ ոչ մի չարիք, նեղություն եւ դժվարություն չի կարող մեզ կործանել:
Պետք է Խոսքը ոչ միայն լսող լինենք, այլ նաև կատարող:
Հավատի լույսը
Այս առակով Հիսուսը ուզում է մարդկանց սովորեցնել , որ կարևորը մարդու ներաշխարհն է, ոչ թե արտաքինը: Մարմնի ճրագն աչքն է. երբ քո աչքն առողջ է, քո ամբողջ մարմինը լուսավոր կլինի, իսկ երբ քո աչքը հիվանդ է, քո ամբողջ մարմինը խավար կլինի: Շատ անգամ մարդիկ տարված են արտաքին երևացող բաներ մաքրելով, մինչդեռ մեր ներսը լի է հափշտակությամբ և չարությամբ: Բայց երբ մարդը լսում է հավատում է Աստծո խոսքին, նրա մարմինը նմանվում է ճրագի, որն իրենից լույս է ճառագում, հետևաբար կարևորը մարդու հավատն է ու ներքին լույսը, այլ ոչ թե արտաքինը, որն շատ անգամ խափուսիկ է:
Նոր գինին հին տիկերի մեջ չի դրվում
Հիսուսի բերած համեմատությունների համաձայն` հին սովորությունները հնացած տիկերի են նման, իսկ Իր ուսմունքն ու քարոզները` նոր գինու: Հնի հետ դրանք անհարիր են, պետք է նոր գինին նոր տիկի մեջ լցնել, Նոր Ուխտը նոր օրենքներով կազմել, որպեսզի հաստատուն հիմքով պատրաստվի և պահպանվի:
Սերմնացանի առակը
Սերմնացանը Քրիստոս է, սերմը` Աստծո խոսքը, որն իր մեջ կրում է ճշմարիտ ու հոգևոր կյանքի սկիզբը: Արտը` ողջ մարդկությունն է, Աստծո խոսքը միշտ նույն արդյունքը չի ունենում: Բոլորն էլ, երբ լսում կամ ընթերցում են Աստծո խոսքը, ստանում են սուրբ սերմերի իրենց բաժինը, բայց թե դրանք ինչպե՞ս կաճեն` պայմանավորված է մարդու հոգևոր մակարդակից: Առակում խոսքը 4 տիպի մարդկանց մասին է:
Առաջին տիպի մարդիկ դրանք այն մարդիկ են, որոնց միտքը կարծր հողի նման չոր է: Երբ կարդում կամ լսում են Տիրոջ խոսքը անտարբերության արտաքին շերտը չի թողնում, որ հոգևոր սերմը թափանցի սրտի մեջ, և այն մնում է հիշողության մակերեսին և չար ուժերը՝ աշխարհի զվարճանքներն ու գայթակղությունները, թռչունների նման մարդկանցից հափշտակում են Տիրոջ խոսքը:
Երկրորդն այն մարդիկ են, ովքեր լսելով Ավետարանի քարոզը սիրո, արդարության, ինքնազոհության մասին, անմիջապես բորբոքվում են լուցկու նման, բայց անմիջապես հանգում: Քարքարոտ տեղում միայն մանր խոտ է աճում, այդպես էլ այս մարդիկ հանդարտ կյանքի պայմաններում ընդունակ են կատարել ջանքեր չպահանջող մանր շատ գործեր: Նրանք դեմ չեն առաքինությանը, բարոյականությանը, սակայն կկամենային Երկնքի արքայություն մտնել առանց բարդությունների: Իսկ երբ համոզմունքների համար ստիպված տանջանքներ ու զրկանքներ են կրում, անմիջապես ուրանում են Տիրոջը: Եսասիրության քարքարոտ շերտը չի թողնում, որ Աստծո խոսքը հասնի ու արմատավորվի նրանց սրտում:
Երրորդն այն մարդիկ են, ովքեր կամենում են միաժամանակ ծառայել և՛ Աստծուն, և՛ մամոնային Նրանք պիտանի չեն Աստծո արքայության համար, քանի որ կամենում են ապրել ըստ Աստծո օրենքների, բայց միաժամանակ չեն ցանկանում հրաժարվել աշխարհի ունայնությունից: Ի վերջո, աշխարհիկ հոգսերի, հետաքրքրությունների և հակումների հորձանուտը կլանում է նրանց իսպառ` հոգու միջից արտամղելով այն ամենն, ինչ լուսավոր է, խորհրդավոր և վեհ:
Չորրորդն այն կատարյալ մարդիկ են, ում խոսքը գործից չի տարբերվում, ովքեր Աստծո խոսքը լսելով և ընդունելով՝ փորձում են ապրել աստվածահաճո կյանքով: Ճիշտ է, բոլորը միանման չեն կարողանում ավետարանական խոսքին հնազանդվել, քանզի մեկը պտղաբերում է երեսուն, մյուսը` վաթսուն, մյուսը` հարյուր, որը նշանակում է, թե մեկն ի վիճակի է կատարել մեկ երրորդն այն ամենի, ինչ իրենից պահանջում է քրիստոնեական հավատը, մյուսը` մոտավորապես երկու երրորդը, և միայն քչերին է հաջողվում կատարել ամեն ինչ լիարժեք և կատարելապես: Դրանք ընտրյալ անհատականություններն են:
Պահված գանձի օրինակը
Այստեղ շեշտը դրված է գանձի վրա, երբ հողագործը գտնում է այդ գանձը, նրա մոտ մեծ ցանկություն է առաջանում տիրանալ այդ գանձին՝ վաճառելով ամեն ինչ, ինչ որ ուներ: Ստացվում է, որ երկնային արքայությունը ժառանգելու համար պետք է հրաժարվել այս աշխարհում ունեցած հարստությունից: Ստացվում է , որ մարդը կարող է պատահաբար գտնել երկնքի արքայությունը և պետք է իմաստուն կերպով ընտրություն կատարել:
Նոր կարկատանը հին հագուստի վրա
Այստեղ մեկնաբանությունը նույնն է ինչ որ ՛՛Նոր գինին հին տիկերի մեջ չի դրվում ՛՛ առակում: Հիսուսի բերած համեմատությունների համաձայն` հին սովորությունները հնացած հագուստի են նման, իսկ Իր ուսմունքն ու քարոզները` նոր կտորի: Հնի հետ դրանք համադրելը անհարիր է: Պետք է նոր Ուխտը նոր օրենքներով կազմել, որպեսզի հաստատուն հիմքով պատրաստվի և պահպանվի:
Ճրագի օրինակը
Կարծում եմ ճրագը դա քրիստոնեությունն է, որը չէր կարող երկար ժամանակ ծածուկ մնալ ու գաղտնի գործել, միայն թե այդ լույսը համարձակ դուրս բերող էր պետք:
Որոմի առակը
Ագարակատերը դա Հիսուսն է , իսկ ագարակը՝ աշխարհը: Ցորենի սերմերը բարի, իսկ որոմի սերմերըչարմարդիկ են: Բարի մարդկանց գործերը բարի պտուղներ են տալիս, չարերինը՝ չար: Ցորենն ու որոմն առանձնացնելը նշանակում է, որ ամեն մարդ իր գործերի համար արժանի հատուցում պետք է ստանա: Իսկ չար մարդիկ միանգամից չեն պատժվում, քանի որ այդ դեպքում հնարավոր է նեղություն կամ վիշտ պատճառել նաև բարի մարդկանց: Ու բացի այդ, յուրաքանչյուրին ժամանակ է տրվում զղջալու և ուղղվելու համար:
Աշակերտ լինելու գինը
Մարդկայնի կյանքը դա աշտարակի կառուցման նման է, որի հիմքը մարդու սերն է: Հիսուսին հետևելու իմաստը՝ փրկությունն է, որի համար անհրաժեշտ է սիրել Աստծուն ամբողջ հոգով ու մտքով: Եվ Հիսուսին հետևելուց առաջ մարդը պետք է հաշվի նստի ինքն իր հետ և հասկանա այն գինը, որ պիտի վճարի՝ հիսուսին աշակերտ լինելու համար:
Անպետք աղը
Աղը նյութի մեջ լուծվելիս նրա էությունն ու արտաքին տեսքը չի փոխում, այլ միայն իր համն է տալիս. նույնպես և քրիստոնեությունը մարդու կամ մարդկային հասարակության մեջ որևէ արտաքին բեկում չի առաջացնում, սակայն ազնվացնում է մարդու հոգին և դրա միջոցով փոփոխում նրա ամբողջ կյանքը: ՛՛Եթե աղը անհամանա՛՛ ասելով նա ի նկատի ուներ այն մարդկանց, ովքեր մեկ անգամ ճաշակելով Սուրբ Հոգու հետ ազնիվ հաղորդությունը, այնուհետև ընկան աններելի մեղքի մեջ և նրանք այլևս առանց Աստծո առանձնակի օգնության ընդունակ չեն ոչնչով հոգեպես նորոգվել:
The last book which I have read during the last period is Manon Lesko after Abba Prevo. I was interested in this book when I watched the film »LAST TEACHER» on TV. I liked the teacher’s approach to the student and when during a lesson he briefly told them about this love story I decided to read it. The story was about Manon Lesco and Knight de Grieux. The 17-year-old young man fell madly in love with Manon at first sight. She was so young and so beautiful…. The young man, blinded by passion, renounces happiness and willingly indulges in extreme misery. He was sure that his family would never approve his choice but however decided to renounce his bright future and ran away with the Manon to Paris, but soon having returned home earlier than usual, de Grieux learns of Manon’s betrayal with a well-known farmer Mr. de B…who lived in the neighborhood and It was not the first time when he paid a visit to her girl in his absence. The next day his father’s servants bring him to his father’s house by force where de Grieux tried to forget Manon’s treason and start a new life for a half year. When he returned to Paris to continue training to take the tonsure, he again met Manon. They rented a house in Chaillot and started to live together but soon their house burned down, and during the fire, the chest with their money disappeared. To solve financial problems Manon again decided to »earn» money with old means, only this time she decided to trick her old »victim» but this time she could not deceive him and as a result, they were arrested and sent to prison. From there Manon was sent to America with other 11 girls like her and de Grieux decided to go with her. At the end of the book, Manon died in the desert. Having buried her, de Grieux laid down on the grave and waited for his death. The book was easy-read on. It was a nice love story but to be honest I can’t say that I am fascinated by this book. Маybe because I couldn’t understand de Grieux. The betrayal of beloved girl is unforgivable for me but as to say love blinds a person so I can say that I felt sorry for him.
I’m going to tell you about my Aunt Helen’s house. It’s not her main house, that’s in the city. No, this house is by the lake. There was a small town by the lake called Miller’s Ford, but all the people moved away when the fishing and mining stopped about sixty years ago. But the houses stayed, of course. My Aunt Helen uses that house as a vacation home and she goes there for a few weeks every year to relax.
But staying in that house isn’t a relaxing experience. I think the house is haunted! I think there’s a ghost there from many many years ago. Helen says I’m silly and that I’ve got an over-active imagination. But there are many things that happen in that house that cannot be easily explained.
One day, shortly after getting up, I went to find my Aunt Helen to say «good morning» and I heard her talking in a room that she usually never uses. I think it used to be the nursery of the house when Miller’s Ford was a busy town in the 19th Century. I listened at the door and could hear Helen reading something out, or perhaps she was dictating a letter. I couldn’t hear any other person in the room with her so it wasn’t a normal conversation. I didn’t want to disturb my aunt, so I went back downstairs and went to make breakfast in the kitchen, which I ate on the porch that overlooked the lake. It was a beautiful sunny morning. Half an hour later, I heard my aunt’s car arriving. She had been to the local store to buy some bread and milk. I couldn’t believe it!
«What are you looking so shocked for?» she asked me.
«I thought you were in the old nursery, working on your letters, Auntie,» I replied.
«I never go in that room,» she said. «I haven’t been in that room for fifteen years.»
A few other things like that happened over the next few visits I made to that house and I grew to dislike it very much. Then, one day in my local library, I found a story in an old newspaper with the title «The Constant Babysitter». The story was that a baby had died in one of the houses by the lake at Miller’s Ford and the babysitter was blamed, a woman of 37 who was a family friend and had offered to look after the baby. But she spent all her time in the kitchen writing her letters and didn’t know that someone had climbed in the baby’s window and taken her. The baby was never found. The woman killed herself through depression after the baby’s disappearance and local people then said her ghost stayed very close to where the baby was left by the parents — in the nursery.
I never went back to that house, despite my Aunt Helen’s many invitations.
There are a lot of famous and talented Armenian in the world, but my favourite one whom I like and admire is Charles Aznavour. I love music and I can say that I’m fond of a lot of music styles. It depends on my mood but there is one singer I can listen to at any time is Charles Aznavour .There is nothing better than switching on my player with the songs of my favorite singer and relaxing on a cozy sofa…
Charles Aznavour with his parents
Charles Aznavour was born on 22 May 1924 . He was a French-Armenian singer, lyricist, actor and diplomat. Aznavour was known for his distinctive tenor voice: clear and ringing in its upper reaches, with gravelly and profound low notes. In a career as a composer, singer and songwriter, spanning over 70 years, he recorded more than approximately 1,200 songs interpreted in 9 languages. Moreover, he wrote or co-wrote more than 1,000 songs for himself and others.
Aznavour was one of France’s most popular and enduring singers.He sold 180 million records during his lifetime and was dubbed France’s Frank Sinatra, while music critic Stephen Holden described Aznavour as a «French pop deity». He was also arguably the most famous Armenian of his time. He was recognized as the century’s outstanding performer, with nearly 18% of the total vote, edging out Elvis Presley and Bob Dylan.Jean Cocteau said: «Before Aznavour, despair was unpopular».
Aznavour sang for presidents, popes and royalty, as well as at humanitarian events.
With his wife Ulla
In spite of the fact that he was born and lived in France, Aznavour was especially reverent about Armenia. He not only dedicated songs to Armenia, but even became the honorary ambassador of UNESCO in Armenia. The square in Yerevan is named after him.
In response to the 1988 Armenian Earthquake , he founded the charitable organization Aznavour for Armenia along with his long-time friend impresario Levon Sayan .
Aznavour in Spitak
He started his last world tour in 2014. On 24 August 2017, Aznavour was awarded the 2,618th star on the Hollywood Walk of Fame. Later that year, he and his sister were awarded the Raoul Wallenberg Award for sheltering Jews during World War II. His last concert took place in NHK Hall in Osaka on 19 September 2018.
on the Walk of Fame-на «Аллее славы»
Early life and family.
His father sang in restaurants in France before establishing his own restaurant. Charles’s parents introduced him to performing at an early age, and he dropped out of school at age nine, and took the stage name «Aznavour».
Little Aznavour made his debut on stage at the age of 5, and at 12 he starred in his first film. During World War II, his father volunteered for the front. Charles had to left the school and performed in small Parisian cafes and theaters in occupied Paris in order to feed his family.
»It took 70 years to get a second chance and put on the table diplomas of several universities. This is one of my greatest achievements, I always felt uncomfortable not having a higher education» Aznavour said in an interview.
“I had a good youth, even when I had a hard time, you could always rely on the family and other immigrants,” Aznavour said in an interview.
Film appearances
Aznavour had a long and varied parallel career as an actor, appearing in over 80 films and TV movies. Aznavour starred in the 2002 movie Ararat playing Edward Saroyan, a movie director.
Charles Aznavour in the movie «Ararat»
“You will conquer the world because you knows how to excite,” — this is how General Charles de Gaulle described Aznavour.
Aznavour once said: «I do not dedicate my songs to anyone. Neither Edith Piaf, nor my wife, nor my children. Never … My songs are another part of my life. My personal life is one thing, my work is another.» .
Charles Aznavour and Lisa Minnelli
I admire him because a little boy could conquer the world on his own. He was so strong that despite of the fact that he was growing up in foreign country he found a great will in himself to overcome all difficulties and went to his goal.As we know, the public did not recognize him immediately, he was even told that he had no talent, but Charles did not disappointed and continued to sing.
On the question what was the reason for his success, he answered
»Chance, fate, my lucky star, protection of the Almighty, or maybe something else that I don’t even know about? Ultimately, I managed to get around all the pitfalls and avoid failure. What can I say about my success? In this world, not everything is arranged fairly, so I could not endure talking about it, considering it indecent to brag about my travels and flaunt those advantages that gave me the status of “famous chansonnier”. We will not say that at first I lost my head from what was happening, my “ego” and my claims were so swollen that they took on the shape and size of a Rolls-Royce, but soon enough I realized the futility of such things».
Charls Aznavour and his son Nicolas
I am so proud of him… you can rare meet world well-known man who will be so simple, so wise, so kind, friendly, cleaver , hard-working and modest at the same time.
Թույլ տալ կամ թույլատրել։ «может означать« разрешить »или« дать разрешение »:
David’s mother let him use her car.
Our boss let us leave early.
We can also use ‘let’ to mean ‘allow’ in the sense of ‘make something possible’:
Мы также можем использовать «let» для обозначения «allow» в смысле «сделать что-то возможным»:
This student card lets you book discount flights.
You can buy a pass which lets you visit all the art galleries more cheaply.
Let’s + infinitive is often used to make a suggestion:
Let’s + infinitive часто используется, чтобы сделать предложение:
Let’s go to the cinema tonight.
Let’s get some coffee.
(Although ‘let’s’ is a contraction of ‘let us’, we don’t use ‘let us’ in this situation). We don’t use ‘let’ in the passive.
Make
Subject + make + object + bare infinitive (infinitive without ‘to’)
‘Make’ can mean ‘force someone to do something that he or she doesn’t want to do’:
«Сделать» может означать «заставить кого-то делать то, что он или она не хотят делать»:
His mother made him clean his room.
The teacher made us study very hard.
It can also be used to mean ’cause someone to do something’ (the thing can be good or bad):
Это также может использоваться для обозначения «заставить кого-то что-то делать» (вещь может быть хорошей или плохой):
That film made me cry.
My brother often makes me laugh.
If we use ‘make’ in the passive, we use the infinitive with ‘to’ instead of the bare infinitive:
Если мы используем «make» в пассиве, мы используем инфинитив с «to» вместо простого инфинитива:
She was made to work on Saturday, even though she hated working at weekends.
We can also use subject + make + object + adjective. This means ’cause the object to be the adjective’ (the adjective can be good or bad):
Her story made me really happy.
The traffic jam made us late.
Choosing ‘let’ or ‘make’
Remember, we use ‘let’ when we mean ‘allow’. It’s usually something the person wants to do: Помните, что мы используем «let», когда имеем в виду «allow». Обычно это то, что человек хочет сделать:
My boss let me leave early (I wanted to leave early, and the boss gave me permission).
We use ‘make’ when we mean ‘force’ or ’cause’. It’s often something the person doesn’t want to do: Мы используем «make», когда имеем в виду «сила» или «причина». Часто это то, что человек не хочет делать:
My boss made me stay late (I didn’t want to stay, but I had to).
When ‘make’ means ’cause’ it can be something good or bad:
My brother made me laugh
Laughing is a good thing, BUT laughing isn’t something I wanted to do that my brother gave me permission for. Instead it’s something that he caused.
We can only use ‘make + object + adjective’. We can’t use ‘let’ in this way.
Վովա Չոբանյանի բլոգ 